|
|
English -> Turkish
|
|
judge
|
i. yargıç, hâkim; hakem; aralarında uyuşmazlık olan iki kişinin arasını bulan kimse; bilirkişi; Yahudi tarihinde krallardan önce hüküm süren hâkimlerden biri; b.h., çoğ. Eski Ahitte Hakimler kitabı. judge advocate askeri mahkeme. savcısı. a good judge of horses at uzmanı. judgeship
i. hâkimlik, yargıçlık.
|
|
|
|
judge
|
f. hükmetmek; hüküm vermek; muhakeme etmek, yargılamak, bir mesele hakkında fikir edinip karar vermek; doğrusunu araştırmak; tenkit etmek; bir davayı çözmek.
|
|
|
|
judge
|
i.
1. yargıç, hâkim.
2. hakem.
3. bilirkişi.
f.
1. yargılamak.
2. hakemlik etmek.
3. hüküm vermek; hükmetmek.
4. tahmin etmek.
|
|
|
[Previous -
Next]
|
|
|
English -> English
|
|
judge
|
A public officer who is invested with authority to hear and determine litigated causes, and to administer justice between parties in courts held for that purpose.
|
|
|
|
judge
|
To hear and determine, as in causes on trial; to decide as a judge; to give judgment; to pass sentence.
|
|
|
|
judge
|
To hear and determine by authority, as a case before a court, or a controversy between two parties.
[Previous -
Next]
|
|
|
